Predstavljanje romana "Godine vrana" Siniše Kovačevića
U JU Gradska biblioteka i čitaonica Herceg Novi, u suorganizaciji sa Sekretarijatom za kulturu i obrazovanje Opštine Herceg Novi, 14. septembra (petak) predstavljen je roman Godine vrana, autora Siniše Kovačevića, u izdanju beogradske izdavačke kuće Vukotić media. O romanu su govorili autor Siniša Kovačević, prof. dr Gojko Tešić, a glumac Dejan Đonović čitao je odlomke iz romana.
Siniša Kovačević, dramski pisac, diplomirao je na Fakultetu dramskih umetnosti, Odsek za dramaturgiju u Beogradu. Bio je upravnik Srpskog narodnog pozorišta u Novom Sadu i dekan Akademije umetnosti u Beogradu, a sada redovni profesor Dramaturgije i šef Katedre dramaturgije na Akademiji umetnosti u Beogradu.
Pored pozorišnih drama, piše i televizijske drame i scenarija za televizijske serije i filmove, a bavi se filmskom, televizijskom i pozorišnom režijom. Njegove drame prevođene su na engleski, ruski, nemački, grčki, makedonski, bugarski i poljski jezik. Iz bogatog i žanrovski raznovrsnog stvaralačkog opusa, izdvajamo djela koja su zavrijedila prestižne nagrade: tri Sterijine nagrade za drame Novo je doba, Đeneral Milan Nedić i Janez; tri Nušićeve nagrade za drame Ravi, Sveti Sava i Kraljević Marko; tri nagrade na Festivalu filmskog scenarija u Vrnjačkoj Banji. Drama Novo je doba uvrštena je među deset najboljih srpskih posleratnih drama. Televizijska drama Svečana obaveza uvrštena je među tri najbolje televizijske drame snimljene u produkciji RTS-a i pobednik je Internacionalnog TV festivala u Plovdivu. Televizijska drama Mala šala uvrštena je u antologiju televizijskih drama u proizvodnji JRT. Televizijska serija Portret Ilije Pevca pobednik je Festivala TV drame u Monte Karlu. Serija Gorki plodovi dobitnik je treće nagrade na TV festivalu u Lipecku, u Rusiji. Igrani film Sinovci dobio je gran pri Zlatni vitez na filmskom festivalu u Moskvi. Kovačevićev scenario za film Bolje od bekstva dobio je nagrade Kristalna prizma i Zlatna mimoza. Takođe, Kovačević je dobitnik Vukove nagrade za 2011. godinu i Zlatnog beočuga za trajni doprinos kulturi Beograda.
Prof. dr Gojko Tešić, vanredni profesor književnosti na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu. Bavi se književnoistorijskim, književnokritičkim i uredničkim radom od 1972. godine, objavljujući u brojnim listovima i časopisima. Član je Srpskog književnog društva. Bio je urednik, odnosno glavni i odgovorni urednik časopisa Književna reč, član redakcije časopisa Književnost, urednik biblioteke Albatros, a u IK Narodna knjiga je pokrenuo i uređivao biblioteku Pojmovnik. Njegov književnoistorijski rad, prvenstveno je usmjeren na srpsku književnost između dva svetska rata, a tema njegove doktorske disertacije je Srpska književna avangarda (1902 –1934). Objavio je veliki broj manje poznatih ostvarenja srpskih avangardista i veliki broj naučnih radova.
Siniša Kovačević (izvodi iz izlaganja):
- Roman se bavi vremenom koje nije preveć tretirano u našoj literaturi, u našoj kinematografiji, u našem teatru iz meni potpuno nepoznatih, odnosno bolje rečeno razumljivih razloga. Oni su nepoznati ali su potpuno razumljivi. Dakle, radi se o Beogradu u toku okupacionog perioda, ali u Prvom svetskom ratu.
- Prvo morate zamisliti grad bez muškaraca. Dakle, nema muškaraca. Žene, deca, starci. I kao za inat, tri užasno žestoke zime, nezapamćene zime, u kojima za sve te tri godine mrzne Dunav. I imate jednu strašno žestoku okupaciju, osam vešala koja sve vreme stoje na platou između hotela Balkan i hotela Moskva. Imate policijski čas, trojke koje patroliraju gradom, jako mnogo smrti, jako mnogo ubistava...
Prof. dr Gojko Tešić (izvodi iz izlaganja):
- Ova knjiga ima verovatno jednu od najuzbudljivijih i najtragičnijih priča srpske istorije i srpske kulture... Ovo je jedan od onih romana koji je, po mom uverenju, roman koji se čita od prve do poslednje stranice u jednom dahu. Uvek u novom poglavlju nalazite nova iznenađenja.
- Ovo je roman koji je pokazao da se, uslovno rečeno, na istorijskim činjenicama može graditi neka vrsta poetskog romana. Vrlo je karakterističan odnos prema mržnji, odnos prema ljubavi. Dakle, nema ničeg naturalističkog, izuzev tog vešanja, u ovome romanu.